Ze względu na szybkie kurczenie się bazy miododajnej coraz więcej pszczelarzy interesuje się zbiorem ubocznych produktów pszczelich. Jednym z nich jest produkcja pyłku. Łatwe jego pozyskiwanie od pszczół w postaci odnóży pyłkowych stwarza dogodne możliwości poprawienia rentowności pasiek. W pięcioletnich badaniach Zakładu Pszczelarstwa Ar-T w Olsztynie odławianie pyłku w ilości 1 -2 kg w sezonie z rodziny nie powodowało obniżenia produkcji miodu lub produkcja ta zmniejszyła się tylko o 1-2 kg, co nie zostało potwierdzone statystycznie. Obserwowano nawet intensywniejsze czerwienie matek w rodzinach, w których odławiano pyłek, w porównaniu do rodzin kontrolnych, którym nie zakładano poławiaczy.
Obniżenie produkcji miodowej w dużej mierze zależy od zasobów bazy pyłkowej w danej okolicy oraz intensywności poławiania pyłku. Najbardziej ogranicza produkcję miodu długotrwały, ciągły zbiór pyłku. Okresowy zbiór pyłku, zwłaszcza w drugiej połowie kwitnienia roślin, znacznie mniej przeszkadza w produkcji miodu.
Ilość odławianego pyłku zależy od sprawności działania urządzeń odławiających (poławiaczy), rodzaju i obfitości pożytku, siły i stanu rodzin oraz warunków klimatycznych. W kraju nie mamy pożytków typowo pyłkowych. Wydaje się, że najefektowniej można wykorzystać dla odławiania odnóży pożytki z rzepaku ozimego, mniszka lekarskiego, gryki, chwastów polnych, a w niektórych okolicach z łąk. Z rzepaku pyłek należy poławiać w 7- 10 dni po jego zakwitnięciu, kiedy to główna masa nektaru znajduje się już w ulach. W tym czasie poławianie pyłku można kontynuować jeszcze długo po przekwitnięciu rzepaku. Jest to uzależnione jednak od innych roślin kwitnących w okolicy, choć w tym czasie zwykle występuje nadmiar pyłku (maj i pierwsze dwie dekady czerwca). Okres ten jest optymalny do pozyskiwania pyłku w Polsce. Podczas odławiania pyłku rzepakowego należy szczególnie dbać o częste opróżnianie szuflad. pyłek ten łatwo bowiem ulega rozmazywaniu i pleśnieniu. ST wilgotny z natury, co zależy w dużym stopniu od dużej wilgotności względnej powietrza. Należy pamiętać, iż spleśniały pyłek jest nie tylko bezwartościowy, ale może być przyczyną niebezpiecznych zatruć dla ludzi i zwierząt. Pozyskiwanie pyłku z innych gatunków roślin w czasie suchej pogody jest znacznie łatwiejsze.
Średnie dzienne zbiory pyłku zależą od siły i stanu rodzin. Rodziny silne i mające dużo czerwiu otwartego poławiają więcej pyłku. Jednak w doświadczeniach zakładu pszczelnictwa Ar-T w Olsztynie nie zawsze obserwowano tę prostą zależność. Często rodziny najsilniejsze przynosiły mniej pyłku niż średnie co do siły i ilości czerwiu.
Przebieg pogody reguluje aktywność lotną pszczół a przez to zbiór pyłku. W dni deszczowe powinno się rezygnować z odławiania pyłku.
Pszczelrz przygotowujący się do produkcji pyłku winien zaopatrzyć się w specjalną suszrkę, wyposażoną w wentylatorek i termostat, aby temperatura nie przekraczała 42 C. Konieczne jest również urządzenie do czyszczenia pyłku, które można wykonać we własnym zakresie w kształcie miniaturowej wialni. Wszystkie te nakłady mogą zwrócić się już w pierwszym roku, jeśli wszystko zostanie należycie przygotowane. Warto również odwiedzić kolegów zajmujących się tą produkcją i uzyskać od nich dodatkowe szczegółowe informacje.